Hortensia eikenblad: Variëteiten, vermeerdering, aanplant en verzorging

De sierheester wordt hortensia quercifolia genoemd omwille van zijn ongewone eikachtige bladvorm. De plant is hoog, bereikt een hoogte van 1,5-2 m, met sterke scheuten en grote bloeiwijzen bestaande uit meerdere witte bloemen. Het loof van rijke groentinten verkleurt in de herfst naar bordeaux-paars. Door zijn aantrekkelijke verschijning is hij geschikt voor gebruik in groepscomposities en als afzonderlijk accent in landschapsdecoratie.

Het wortelsysteem is vertakt en ondiep. De plant wordt gekenmerkt door een snelle groei, waarbij een groei tot een halve meter per jaar mogelijk is. De kroon is breed spreidend, rond van vorm, tot 2 m breed. De bladeren zijn langwerpig-ovaal, ingesneden, puntig en ruw aanvoelend. Lange bloeitijd, van de vroege zomer tot de late herfst. Aanbevolen voor aanplant op een plaats met voldoende zonlicht. Heesters zijn veeleisend voor de bodem en verdragen geen kalk. Een lichte leemgrond met een hoge zuurgraad is ideaal voor de aanplant.

Er zijn verschillende variëteiten eikenblad hortensia’s, de meest voorkomende zijn:“Harmonieenapplaus. Er zijn verschillende populaire variëteiten die overal in huis en tuin te vinden zijn.

1. “Witte koepels“. Een winterharde en droogtetolerante soort met grote, tot 25 cm witte bloeiwijzen.
2. Tennessee kloon‘. 1,5 tot 1,8 hoog met witte paniculate bloeiwijzen 12-15 cm in diameter. Gekenmerkt door hoge vorstbestendigheid en ongevoeligheid voor stress.
3. Burgundy‘. De maximale hoogte van de struiken bereikt 3 meter. De bloeiwijzen zijn bolvormig, 10 tot 20 cm in doorsnede, aanvankelijk groenachtig, later verkleurend naar crème.
4. “Ruby slippers“. Vorstbestendig. De struik wordt tot 2 m hoog met bloeiwijzen tot 20 cm lang. De bloemen veranderen van kleur, van wit naar paars naar bordeauxrood als ze bloeien.
5. “Sneeuwkoningin. Hoogte 1,8-2 m, bloeiwijzen wit, tot 10 cm lang.

Help!

Geweldig mooie aanplantingen in het ontwerp van hagen.

Afhankelijk van de variëteit variëren de bloemen in de bloeiwijzen in schakeringen van melkachtig, crème, rood en roze. Afhankelijk van de kwaliteit van de grond, veranderen de bloemen van kleur. Daartoe worden tweemaal per maand ijzerzouten en aluin op de bodem aangebracht, vooral tijdens de bloeiperiode. Door aan één kant meststof toe te voegen, kunt u twee kleuren tegelijk op dezelfde plant krijgen.

Vermeerdering en aanplant

Er zijn verschillende vermeerderingsmethoden: zaad, stekken, verdelen en enten (door enten).

1. Met zaden. Ervaren bloemisten kweken hortensia’s op de meest ingewikkelde manier en zaaien de zaden om volle zaailingen te produceren. De zaden worden ontkiemd tussen twee lagen watten en bedekt met kokend water. Nadat ze zijn ontkiemd, worden ze gezaaid in een geprepareerd voedingsmengsel van humus, zand en turf. Tot de zaailingen verschijnen, de potten afdekken met glas of folie, zodat een broeikaseffect ontstaat. De spruiten moeten over ten minste 2-3 jaar permanent worden geplant, waarbij de sterkste worden geselecteerd.
2. De meest populaire methode is om de struik in het voorjaar of najaar te verdelen. De struik wordt voorzichtig uitgegraven, waarbij ervoor wordt gezorgd dat het wortelstelsel niet wordt beschadigd, en zodanig verdeeld dat er ten minste 3 gezonde knoppen aan de scheuten zitten.
3. Stekken. Halverwege de zomer, tijdens de knopzetting, stekken van gezonde, sterke twijgen. De onderste scheuten en groene toppen worden verwijderd. De stekken worden 2-3 uur in water gezet waaraan een groeistimulator is toegevoegd. Geplant in een geprepareerd mengsel van zand en turf, afgedekt met glazen potten of plastic flessen. De twijgen worden in de schaduw gelaten tot ze wortel schieten.

Tip!

Het zaaien van eikenbladhortensia met droge zaden is geen garantie voor een hoge kiemkracht. Het is een thermofiele plant en vereist speciale groeiomstandigheden.

Bij de keuze van de plaats van aanplant moet rekening worden gehouden met de kwaliteit van de bodem en de ligging. Een standplaats met losse, vruchtbare grond en lichte schaduw is ideaal.

Als u zaailingen in de volle grond plant, moet u in het late voorjaar een gat maken dat 2-3 keer groter is dan het wortelstelsel van de struik. Vul het met een mengsel van zand en humus, vorm een heuvel. Plaats de wortels voorzichtig op de top, zonder ze te beschadigen. Vul op met aarde, laat de wortelhals boven het maaiveld, stamp het aan en geef overvloedig water. De grond moet met schors, dennennaalden of turf worden gemulleerd.

Informatie!

In zuidelijke streken wordt in de herfst geplant, in de middelste gordel – in het late voorjaar, wanneer de dreiging van vorst is verdwenen.

De afstand tussen de zaailingen moet minstens 2 meter bedragen, aangezien de struiken sterk groeien, tot 2 meter breed.

Verzorging en bemesting

Naast het planten is ook de verzorging belangrijk om een snelle groei, een uitbundige bloei en een gezond uiterlijk te garanderen. De aanbevelingen van de deskundigen moeten worden opgevolgd.

1. De grond onder de struiken mag niet uitdrogen. Geef het eerste jaar tot twee keer per week water bij warm weer.
2. Regelmatig complexe bemesting uitvoeren. In het eerste jaar na het planten kunnen de planten, als er voldoende voedingsstoffen beschikbaar zijn, onbewerkt blijven.
3. Wied en maak de grond los door te schoffelen en onkruid te verwijderen gedurende het hele groeiseizoen.
4. Snoei droge, beschadigde of zieke takken regelmatig weg. Verwijder na de bloei alle verdorde bloeiwijzen. Jonge eenjarige zaailingen kunnen ongesnoeid blijven. Volwassen houtachtige struiken moeten in de herfst radicaal worden teruggesnoeid tot 40-50 cm. In 1-2 jaar zal de hortensia zich volledig herstellen.

Belangrijk:

de plant verdraagt geen stikstofmeststoffen.

Tweemaal per jaar bemesten: bij het planten en tijdens de actieve groei. Organische meststoffen en ijzerhoudende meststoffen worden bij voorkeur gebruikt. Kies voor verzwakte en jonge zaailingen een samengestelde meststof.

Hortensia eikenblad is niet winterhard en de meeste variëteiten zijn warmteminnend en vereisen isolatie tijdens de winter. In de late herfst, voordat het koude weer intreedt, worden de struiken, wanneer ze worden geknipt en klaargemaakt voor de overwintering, bedekt met lapnoten, droge bladeren, hooi of stro. Zet er een krat of doos op.

De takken van de jonge planten worden tegen de grond gedrukt en in vliesdoek gewikkeld of met dakbedekkingsvilt afgedekt. Soms wordt metaalgaas gebruikt om een frame te maken voor de toekomstige afdekking. De ruimte tussen de takken en het gaas moet worden opgevuld met droge bladeren of stro. Verwijder het frame zodra het opgewarmd is.

In noordelijke streken worden jonge zaailingen van het eerste jaar in de herfst opgegraven, waarbij erop wordt gelet dat het wortelstelsel niet wordt beschadigd, en in een pot gezet. Tijdens de winterslaap moet hij in een warme, droge kamer worden gehouden en mag hij slechts in beperkte mate water krijgen. In de lente zal de plant herleven en zullen de knoppen ontwaken. Dit is het signaal om de container in een raam te plaatsen, met maximaal zonlicht. De regelmatige besproeiing wordt hervat met toevoeging van meststoffen en sporenelementen. Plaats de hortensia alleen permanent wanneer het gestaag warm is en er geen gevaar is voor vorst.

Ziekten en plagen

Hortensia’s worden zelden aangetast door ziekten, maar zwakke planten die tijdens het vorige groeiseizoen onvoldoende voedingsstoffen hebben gekregen, zijn er wel vatbaar voor. Dit zijn voornamelijk schimmelziekten, maar virale ziekten kunnen ook voorkomen.

1. Peronosporosis (valse meeldauw). Verschijnt als de plant niet vroeg genoeg wordt behandeld. De bladeren zijn bedekt met gele vlekken, die in de loop der tijd groter worden. De bladeren worden behandeld met 10 liter water en 20 gram kopersulfaat met vloeibare zeep.
2. Chlorose. Struiken die op alkalische grond groeien, hebben daaronder te lijden. Bladeren krijgen een gele kleur, verdorren, de struik wordt depressief. Een mengsel van water en ijzerzouten wordt gebruikt als behandeling. Water geven met door regen afgevoerd water wordt aanbevolen. Een doeltreffende methode om chlorose te bestrijden is sproeien en water geven met een oplossing van kaliumnitraat en ijzersulfaat.
3. Grijze rot. Tast de hele plant aan, vooral tijdens het regenseizoen. Struiken kunnen opnieuw worden besmet als ze niet op de juiste manier worden behandeld. Aangetaste delen moeten worden verwijderd en verbrand of met chemicaliën bespoten: “Fundazol”, “Skor”, “Chistotsvet”.

Informatie!

Met kanker, is de overlevingskans zeer laag. Bij de eerste tekenen van de ziekte moet u de planten volledig verwijderen, ze uit het gebied verwijderen en ze verbranden.

Hortensia’s hebben ook te lijden onder ongedierte, vooral gewone ongedierte:

• stengelaaltje;
• spintmijt;
• slakken;
• bladluizen.

Slakken die aan de knoppen en bladeren vreten, worden met de hand verzameld, en er worden speciale vallen en volksbestrijdingsmethoden gebruikt. Insecticiden en fungiciden kunnen worden toegepast zodra er duidelijke tekenen zijn van aantasting door ziekten en plagen.

Preventieve maatregelen

Als preventieve maatregel worden de planten tijdens het groeiseizoen regelmatig behandeld met een oplossing van kopersulfaat. Daartoe wordt 15 g van de droge stof toegevoegd aan 10 liter water en grondig gemengd. In het voorjaar en najaar behandelen met Bordeaux vloeistof, koperchloride en chemicaliën naar behoefte.

De percelen worden regelmatig gewied door onkruid te verwijderen. Het onkruid wordt samen met de afgeknipte takken naar buiten afgevoerd en verbrand. Om te voorkomen dat ongedierte en larven in de gevallen bladeren overwinteren, moet u ze in de herfst bijeenharken en gebruiken. Om de immuniteit te versterken en de stofwisseling te herstellen, kan een oplossing van kaliumnitraat worden gebruikt: 100 g per 10 liter water. Na dergelijke behandelingen wordt irrigatie met ijzersulfaat toegevoegd.

Zorgvuldig onderhoud, water geven en bemesten zal ervoor zorgen dat de bloesems van de hortensia eikenblad vele jaren zullen meegaan.