Clivia is een goed voorbeeld van een gemakkelijk te verzorgen kamerbloem. Deze vaste plant uit de subtropen van Zuid-Afrika is interessant omdat hij bloeit in de late winter, wanneer veel planten nog in rust zijn. De bloemen zijn vrij groot en zeer mooi; ze verspreiden, net als de rest van de plant, een onopvallende maar zeer aangename geur.
Beschrijving
Clivia is een groenblijvende soort uit de Amaryllis-familie, die vrij zeldzaam is bij binnenlandse telers. Hij heeft vertakte wortels, die grotendeels naar de oppervlakte uitsteken. De bol, kenmerkend voor de meeste leden van de familie, is afwezig. Er is ook geen stengel, de schijn van een scheut wordt gevormd door een rozet van grote vlezige bladeren. De normale hoogte van een volwassen plant is ongeveer een halve meter. De bladeren zijn donkergroen van kleur, elastisch en palmachtig van vorm. Ze kunnen tot 75 cm lang en niet meer dan 8 cm breed zijn. Ongeveer vijf nieuwe bladeren verschijnen in de loop van het jaar. De plant is zeer langlevend; denk eraan dat het sap giftig is en dat het raadzaam is handschoenen te dragen bij het hanteren van de clivia.
De bloeiwijzen worden gevormd op een schijnstengel: in het midden van de rozet wordt een tot 40 cm hoge bloemstengel gevormd. De bloei valt meestal in februari-maart waar te nemen, maar soms komt hij tweemaal per seizoen voor. Tientallen bloemknoppen vormen een grote bloeiwijze aan de top van de bloemsteel. De bloemen gaan open en lijken op klokjes, hebben 6 bloemblaadjes en tamelijk grote meeldraden. De bloemen variëren in kleur van roze tot rood of oranje. De geur heeft noten van nootmuskaat, roos en verschillende soorten grassen met een vleugje vanille. Na de bloei vormen zich de vruchten, bessen die zaden bevatten.
Drie soorten Clivia worden vaak in huis aangetroffen:
- Clivia cinnabar (Clivia miniata). Clivia cinquefoil heeft bladeren tot 60 cm lang en een parapluvormige bloeiwijze met helder oranje bloemen met een geelachtig hart, tot 6 cm in doorsnee. De bloei is lang, begint in februari en kan onder ideale omstandigheden tot april of mei duren.
- Clivia nobilis. De plant is ongeveer half zo hoog als de cinnamon clivia. De bladeren zijn puntig, zwaardvormig. Bloeiwijzen kunnen tot vijftig rozekleurige bloemen bevatten met bloemblaadjes van ongeveer 2 cm lang. De bloei valt in de tweede helft van de winter.
- Clivia gardenii. Lange, puntige bladeren met parallelle strepen. De bloemstengels zijn lang en bevatten niet meer dan 15 grote, goud-, rood- of crèmekleurige bloemen. De bloeitijd is dezelfde als bij de clivia beautiful.
Alle soorten zijn vrij gemakkelijk te verzorgen.
Aanplant en verzorging
Clivia wordt gehouden in gewone middelgrote bloempotten. Gebruik voor een weelderige bloei niet te grote potten: verpot ze pas als de wortels uit de drainagegaten beginnen te steken. Elke volgende pot moet een diameter hebben die 2-3 cm groter is dan de vorige en op de bodem moet een laag drainagemateriaal worden aangebracht. De optimale grond is licht zuur (pH ongeveer 6,0), los. De meeste in de handel verkrijgbare mengsels voor kamerbloemen zijn geschikt; als u uw eigen mengsels maakt, kunt u turf, humus en turf(blad)grond nemen in de volumeverhouding 1:1:2, voeg een beetje steenkruimels of perliet toe. Het is nuttig om een eetlepel superfosfaat per pot mengsel toe te voegen.
Jonge planten moeten jaarlijks worden verplant, in het voorjaar, volwassen planten worden minder vaak verplant, doe dit kort na de bloei. Na 8-10 jaar is het niet nodig om de pot met clivia te vervangen, u kunt alleen periodiek de toplaag van de grond bijwerken. Verpotten is waarschijnlijk het moeilijkste onderdeel van het houden van een clivia, omdat de plant dit niet gemakkelijk verdraagt. De wortels zijn broos en breken vaak af, zodat de procedure zeer voorzichtig moet worden uitgevoerd volgens de transplantatiemethode. De wortelhals mag niet worden ondergedompeld. Als de wortels beschadigd raken, moeten ze worden behandeld met gemalen steenkool.
De clivia kan onder de volgende omstandigheden worden verzorgd:
- Heldere maar diffuseverlichting is vereist: zonlicht verbrandt vaak de vlezige bladeren. De optimale plaats is een westelijke of oostelijke vensterbank.
- Temperatuur. Clivia heeft gedurende het grootste deel van het jaar een normale kamertemperatuur nodig, maar tijdens de rustperiode moet deze worden verlaagd tot 13 … 15 oC(bij niet-naleving van deze voorwaarde kan de plant niet bloeien). In de zomer moet de kamer worden gelucht, maar niet op een sterke tocht.
- Luchtvochtigheid is niet kritisch. De optimale waarde is ongeveer 40%, maar de plant kan zowel een lage als een hoge luchtvochtigheid gemakkelijk verdragen. Als de overmatige droogte gedurende lange tijd wordt waargenomen, moeten de bladeren met water worden besproeid en met een vochtige doek worden afgeveegd.
- Bodemvocht. Overmatig besproeien van de clivia is schadelijk en is alleen nodig als de toplaag is uitgedroogd. Het water moet op kamertemperatuur worden ingenomen. De watergift neemt toe naarmate de bloemknoppen verschijnen.
- Voeding. Elke meststof voor kamerbloemen met een verlaagd stikstofgehalte is geschikt. Het moet om de 15 tot 20 dagen worden toegepast vanaf het begin van het groeiseizoen tot in de herfst. Het is een goed idee om mengmeststoffen en mengsels zoals Ideal met biohumus af te wisselen.
In het midden van de herfst begint de rustperiode die 2-3 maanden duurt, of zelfs langer voor oudere planten. De pot wordt verplaatst naar een noordelijke vensterbank, de temperatuur wordt op een of andere manier verlaagd, en er wordt minder water gegeven. Als de temperatuur tijdens de rustperiode niet te hoog is, zal het zeker gebeuren, en zullen de bloemknoppen in januari of februari verschijnen. Anders moet u hem een paar weken in een “rustperiode” zetten, zelfs in februari. Uit zaad gekweekte planten zullen in hun 4e levensjaar bloeien, terwijl ze vegetatief eerder zullen bloeien. Wanneer de bloemstengel een hoogte van 8-10 cm heeft bereikt, moet de pot naar de gebruikelijke plaats worden overgebracht, de temperatuur worden verhoogd, meer water worden gegeven en de eerste meststof van het seizoen worden toegediend. De pot mag niet verder worden verplaatst.
Na de bloei moeten de bloemstengels worden afgesneden, zodat de plant zich goed kan ontwikkelen. Laat geen vruchten vormen, tenzij er een dringende noodzaak is om zaad te verkrijgen.
Propagating
De gemakkelijkste manier om nieuwe planten te krijgen is van de zijscheuten, ook wel nakomelingen genoemd. Dit gebeurt op hetzelfde ogenblik als de geplande herbeplanting. Een zijstuk met ten minste vijf bladeren wordt voorzichtig met een scherp mes van de moederplant afgesneden. De stekken moeten altijd worden bedekt met gemalen houtskool, en de nakomelingen mogen pas in afzonderlijke potten worden geplant nadat de stekken zijn uitgedroogd. De enten wortelen goed, en over een paar jaar zullen ze bloeien. Deze methode garandeert, in tegenstelling tot de zaadmethode, dat de kenmerken van het ras behouden blijven.
Thuis zaaien wordt zelden gedaan; deze methode is vooral voor veredelaars. Om zaden te verkrijgen, moet tijdens de bloei kruisbestuiving worden uitgevoerd. Pas dan zullen de zaden in de bessen rijpen en in staat zijn om te ontkiemen en nieuwe planten voort te brengen. Ze worden oppervlakkig gezaaid, onder kasomstandigheden. Na anderhalve maand verschijnen er spruiten. Ze zijn niet gemakkelijk te verzorgen, en de bloei komt pas 3-4 jaar later op gang.
Mogelijke problemen
Grove schendingen van de onderhoudsvoorschriften kunnen ongewenste gevolgen hebben. De meest voorkomende zijn:
- Wortelrot als gevolg van langdurige stagnatie van water in de bodem. Verpotten met verwijdering van de beschadigde fragmenten is noodzakelijk.
- Heldere vlekken op de bladeren zijn van zonnebrand. Ernstig beschadigde bladeren moeten worden afgesneden.
- Bruine vlekken worden veroorzaakt door water dat bij het water geven op de bladeren druppelt.
- Krullen van de bladeren door gebrek aan vocht in de grond.
- Vergeeling van de bladeren door gebrek aan voeding.
- Een gebrek aan bloemstengels wijst op een gebrek aan water of warmte tijdens de groei.
- Gebrek aan bloei als gevolg van ontoereikende omstandigheden tijdens de noodzakelijke rustperiode. Reeds gevormde bloemen kunnen voortijdig afvallen door het verplaatsen van de pot en zelfs het omdraaien ervan om zijn as.
Mogelijke plagen van de Clivia zijn de gewone huisluizen, schurft en wolluizen. Ze komen zeer zelden voor, maar ze verspreiden zich snel, dus wacht niet tot het noodlot toeslaat. Insecticiden zoals Fytoverm of Calypso zijn het best.
De clivia vraagt niet veel van de kweker, maar er moet wel aan de basisvoorwaarden worden voldaan als men wil dat de plant uitbundig bloeit. De grootste uitdagingen zijn natuurlijk het koel houden tijdens de rustperiode en het niet beschadigen van de wortels bij het verplanten. Clivia bloeit al heel vroeg in de winter – zelfs als er buiten sneeuw ligt – en zal zijn ijverige eigenaar elk jaar weer in verrukking brengen.
